Το Γιάλα-Γιάλα είναι η τοπική εορτή που γίνεται για τα Θεοφάνεια. Σ` αυτό το έθιμο συμμετέχουν οι νέοι που έχουν σειρά να καταταγούν στο στρατό. Από το πρωί της παραμονής των Φώτων μαζεύονται στο λιμάνι και με φύλλα μυρτιάς και φοίνικα στολίζουν τα καΐκια από όπου θα βουτήξουν την άλλη μέρα. Το βράδυ η Δημοτική και Κοινοτική Αρχή τους υποδέχονται στο “Δημαρχείο Ερμιόνης” δίνοντας τους ευχές και στη συνέχεια τους παραθέτουν δείπνο σε ταβέρνα της πόλης. Το βράδυ οι νέοι γυρίζουν όλο το χωριό, από σπίτι σε σπίτι, ντυμένοι με παραδοσιακές ναυτικές στολές, τραγουδώντας το γιαλα–γιάλα και δέχονται κεράσματα και ευχές. Το πρωί πηγαίνουν στο Μητροπολιτικό Ναό των Ταξιαρχών για να πάρουν την ευλογία της εκκλησίας και κατηφορίζουν για το λιμάνι όπου τους περιμένουν τα στολισμένα καΐκια. Μέχρι να γίνει ο καθαγιασμός των υδάτων, οι νέοι κουνούν τις βάρκες με δύναμη συνεχίζοντας το τραγούδι ”γιάλα-γιάλα”. «Στη θάλασσα θα πέσω καλέ, βαθιά στα κύματα, να πιάσω την ποδιά σου με τα κεντήματα , γιάλα-γιάλα». «Αν είσαι και δεν είσαι του Δήμαρχου τσουπί, εγώ θα σε φιλήσω και ας πάω φυλακή, γιάλα- γιάλα». Με την τρίτη κατάδυση του Σταυρού και της εικόνας της Θεοτόκου στη θάλασσα, πέφτουν στα κρύα νερά. Οι τυχεροί που θα πιάσουν το σταυρό και την εικόνα εκτός από την ευλογία, παίρνουν ως ενθύμιο και ένα χρυσό σταυρό, δώρο του δήμου και της εκκλησίας. Το έθιμο αυτό ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια, όταν έπεφταν στη θάλασσα για το σταυρό όσοι δούλευαν στα εμπορικά πλοία, οι σφουγγαράδες και οι ψαράδες, οι άνθρωποι δηλαδή της θάλασσας και της αρμύρας.
