Αυτό το μουσειάκι είναι φτιαγμένο με αγάπη, είναι φτιαγμένο σαν κουκλόσπιτο, έχει vibes που σε γυρίζουν αν είσαι μεγάλος στην παιδική ηλικία.
Στην Ερμιόνη εκεί πίσω από την εκκλησία της Παναγίας ένα ολόκληρο σπίτι μετατράπηκε σε σπίτι των παιδικών θαυμάτων. Πρόκειται γιά ένα μοναδικό μουσείο παιχνιδιών που κάθε κομμάτι της συλλογής του έχει όνομα κι έχει λόγο που βρίσκεται εκεί μέσα στο παλιό αρχοντικό του πρωτοπόρου δασκάλου, Μιχαήλ Παπαβασιλείου.
Μια Ερμιονίτισσα μάζεψε με πάθος ένα ένα τα παιχνίδια μιας άλλης εποχής μακρινής όπως η αρχαία Ελλάδα αλλά κι όσα σύνθετουν τον παιδόκοσμο των τελευταίων 60 έως 70 ετών. Έχουμε Καραγκιόζη με αυθεντικές φιγούρες του, έχουμε θρανίο με την Λόλα τον Μίμη και την Έλλη να ξανά ζωντανεύουν μπροστά μας, έχουμε φυσικά ένα ολόκληρο σπίτι με κούκλες, με τα κουζινικά τους, τα μωρά τους, τις καλοντυμένες τις μεγάλες και τις μικρές όλες δώρα από σπίτια της Ερμιόνης.
Όπως είχε παλιότερα δηλώσει ο πρόεδρος του «Ερμιονικού Συνδέσμου», κ. Γιάννης Σπετσιώτης, αναφορικά με την ιδέα: “Ουσιαστικά μέσα από την λειτουργία του μουσείου παιδικών παιχνιδιών, θέλουμε να δώσουμε συνέχεια, στα οράματα του αείμνηστου και μεγάλου πνευματικού ανθρώπου, Μιχαήλ Παπαβασιλείου, οποίος υπήρξε πραγματικά πρωτοπόρος”.
Το 1950 έπραττε, όσα εκπαιδευτικά προγράμματα, οι καθ’ ύλιν αρμόδιοι, προσπαθούν ακόμη να υλοποιήσουν στις μέρες μας… Έκανε τότε, σχολικούς συνεταιρισμούς, επέτρεπε την παρουσία των γονέων, στις σχολικές αίθουσες κατά την διάρκεια του μαθήματος, διοργάνωνε θεατρικές παραστάσεις, έφτιαχνε με τους μαθητές, σχολικούς κήπους… Μέχρι και θεία λειτουργία έκανε, στον ιερό ναό της Αρχαίας Αθηνάς στο «Μπίστι», για να συνδέσει το αρχαιοελληνικό πνεύμα, με το χριστιανικό στοιχείο, διότι εικάζεται ότι ο ναός, χρησιμοποιήθηκε από τους πιστούς, των πρώτων χριστιανικών χρόνων…
Στην Ερμιόνη του ’50! Είχε ο ίδιος εκφράσει την επιθυμία, μέσα στην διαθήκη του, μετά τον θάνατό του, να γίνει το σπίτι του, ένα πολιτιστικό κέντρο. Εμείς ως “Ερμιονικός Σύνδεσμος”, με την ανιδιοτελή προσφορά των μελών μας, ανακαινίσαμε την οικεία “Παπαβασιλείου” και αποφασίσαμε να το μετατρέψουμε, σε Μουσείο παιδικών παιχνιδιών. Την οργάνωση και την λειτουργία του, αναθέσαμε στην κ. Μαρία Τράκη, η οποία πραγματοποίησε ταξίδια στο εξωτερικό, ώστε να επισκεφτεί ξένα αντίστοιχα μουσεία και να εμπνευστεί ιδέες, διότι στην Ελλάδα είναι λιγοστά… Με κέφι “ρίχτηκε στην δουλειά” και επωμίστηκε, μια μεγάλη ευθύνη.
Εμείς ως ελάχιστη αναγνώριση, προς την ανιδιοτελή της προσφορά, διότι οργάνωσε, έστησε, διέθεσε μια τεράστια προσωπική συλλογή παιχνιδιών, αλλά και δαπάνησε πολλά χρήματα από την τσέπη της, θεωρήσαμε ηθική υποχρέωση, να δώσουμε στην αίθουσα του μουσείου, το όνομα της Mαρία. Ι. Τράκη.
Ιδιαίτερα ευχαριστησε την κ. Ανθούλα Λαζαρίδου – Δουρούκου, τον Γιώργο και την Ήρα Βελλέ, τη Ρίνα Λουμουσιώτη, τη Λίτσα Παγώνη, τη Βιβή Σκούρτη, την Ελένη Κούστα, τον Γιάννη και την Ελένη Κατσαρού, τον Γιώργο Καρακατσάνη και τον Γιάννη Αραπάκη.
Επισκέφτηκα η ίδια με πραγματική συγκίνηση αυτό το μουσείο στην ιδιαίτερη πατρίδα μου εντυπωσιάστηκα και χάρηκα για την εξαιρετική συμβολή όχι μόνο στον τοπικό αλλά στον ελληνικό πολιτισμό.
Η Μαρία μιλάει για τις κούκλες σάν να ηταν παιδιά της , για τα παιχνίδια σαν να είναι ακόμα παιδί, για τα προγράμματα ,τις δράσεις και τις δραστηριότητες μέσα στο μουσείο με σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνη την ζέση μιας νεαρής κοπέλας….
Ειρήνη Νικολοπούλου, πηγή m.eirinika.gr
