Στο ανατολικό άκρο της πόλης, βρίσκεται η χερσόνησος Μπίστι (στα αρβανίτικα: Μπίστι = Ουρά ). Ενώ η Ερμιόνη των Μυκηναϊκών και Γεωμετρικών χρόνων αναπτύχθηκε στην περιοχή του λόφου της Μαγούλας, η νέα πόλις των Ερμιονέων, από τους αρχαϊκούς χρόνους ( 7ος-6ος αι.) αναπτύσσεται πολύ πιθανόν πρώτα στο Μπίστι δίπλα στο περίφημο Πορφυρείο.
Από το ναό του Ποσειδώνα που κτίσθηκε εδώ η άκρη αυτή ονομάζεται «Ποσείδιον». Αποτελεί ένα σημαντικό υπαίθριο αρχαιολογικό χώρο με αύρα ιστορίας και πολιτισμού. Την κλασική και ρωμαϊκή εποχή η πόλις των Ερμιονέων, που επεκτείνεται πλέον ανάμεσα στα δύο λιμάνια, περιβάλλεται από ισχυρό τείχος πολλά τμήματα του οποίου σώζονται περιφερειακά στη χερσόνησο αλλά και εντός του οικισμού της Ερμιόνης. Κατά τον Παυσανία ο χώρος ήταν κατάσπαρτος από ναούς. Από τους βυζαντινούς και ενετούς επισκευάζονται τα κλασικά τείχη και ενισχύονται, ενώ στη δυτική πλευρά οικοδομείται ένα ακόμα τείχος, από τη μια θάλασσα στην άλλη, με οικοδομικά υλικά από αρχαία κτίσματα. Έτσι το Μπίστι μετατρέπεται σε οχυρό κάστρο και από αυτό η Ερμιόνη παίρνει το όνομα «Καστρί». Το κάστρο αυτό με τους πύργους του αμύνθηκε ηρωικά κατά των Τούρκων το και αλώθηκε το 1537. Κατά την τουρκοκρατία το κάστρο εγκαταλείπεται και ο Αββάς Michael Fourmont το 1729 κατεδαφίζει το δυτικό τείχος, ύψους 9 μ. με σκοπό να εντοπίσει αρχαίες επιγραφές που τις αντιγράφει και πολλές τις καταστρέφει.
Τέλη του 18ο αιώνα κτίζει ο Γιώργης Μήτσας στην ανατολική του πλευρά έναν ανεμόμυλο. Το 1908 διενεργεί ανασκαφές σε πολλά σημεία ο αρχαιολόγος Αλεξ Φιλαδελφέας. Αρχές του 20ου αιώνα το Μπίστι δενδροφυτεύεται και παί Σήμερα στο πευκόφυτο αυτό άλσος, ο επισκέπτης μπορεί να συναντήσει στην είσοδο δίπλα από το ξωκλήσι του Αϊ Νικόλα αρχαία ευρήματα από κίονες του αρχαίου ναού του Ποσειδώνα ή κατ` άλλους της Αθηνάς. Αρχαϊκός ναός, (τέλη του 6ου πΧ αι.) εξάστυλος, με 12 κίονες στην πλευρά του, δωρικού ρυθμού. Σώζεται μόνο η «ευθυντηρία» του δαπέδου. Στην ανατολική του πλευρά διακρίνεται το τόξο του ιερού βυζαντινής βασιλικής που χτίσθηκε στη θέση του. Προχωρώντας βόρεια συναντάμε τον ανεμόμυλο των Μητσαίων, αγωνιστών του 1821, ο οποίος χτίστηκε μεταξύ του 1780-1790 και ήταν δίπατος με 22 σκαλοπάτια. Φέρει περιμετρικά πολεμίστρες. Στη λάσπη που συνδέει τις πέτρες έχουν χρησιμοποιηθεί αντί χαλικιού σπασμένα κελύφη πορφυρών από τους αρχαίους σωρούς (θέσεις 6), καθιστώντας τον μύλο μοναδικό στον κόσμο με αυτή την κατασκευαστική ιδιαιτερότητα.Σήμερα έχει αναπαλαιωθεί με τη φροντίδα του Δήμου Ερμιόνης. Στη θέση του ανεμόμυλου βρίσκονταν και τα εργαστήρια επεξεργασίας της φημισμένης ερμιονίτικης πορφύρας. Το περίφημο αρχαίο Πορφυρείο της πόλης των Ερμιονέων. Σπασμένα όστρακα χρησιμοποιήθηκαν αντί χαλικιού, ως συνδετικό υλικό, στο χτίσιμο του μύλου και του περιμετρικού τείχους του 5ου π.Χ. αιώνα. Υπολείμματα αυτών βρίσκουμε ακόμα και σήμερα διάσπαρτα στον περιφερειακό δρόμο. Το πορφυρείο αυτό λειτούργησε πάνω από 1.000 χρόνια και επεξεργάστηκε εκατομμύρια πορφύρες. Ερμιονική πορφύρα που βρήκε ο Μ. Αλέξανδρος στα Σούσα θεωρήθηκε πολυτιμότατο λάφυρο. Όλες τις ιστορικές περιόδους, ο χώρος του Μπιστιού περιτριγυριζόταν από τείχη. Στη νότια πλευρά από τα «κυκλώπεια τείχη» και στη βορινή από τα μεσαιωνικά, με τα οποία ήταν οχυρωμένη η πόλη, ίχνη των οποίων υπάρχουν μέχρι σήμερα.ρνει τη σημερινή μορφή του.
Στην άκρη της χερσονήσου δεσπόζει ο παλιός φάρος που και σήμερα οδηγεί τα πλοία προς το λιμάνι της Ερμιόνης, κτισμένο στη βάση ισχυρότατου αρχαίου κυκλικού πύργου. Από τον πύργο αυτόν ήταν δυνατή η εποπτεία όλου του θαλάσσιου χώρου και της αρχαίας πόλης των Ερμιονέων. Δίπλα από το φάρο υπάρχει Αρχαίο μνήμα και δεξιά του, στη μέση του γκρεμού, βρίσκεται η Σπηλιά της Βιτόριζας. Όπως λέει ο τοπικός θρύλος, εκεί ζούσε ένα τέρας που ήταν ο φόβος κι ο τρόμος των παιδιών, γιατί όποιο έπιανε μετά τα βασανιστήρια που του έκανε το μαρμάρωνε. Αλλά και των ψαράδων που φοβούνταν να μην τους πάρει είδηση και βάλει τη στριγκιά φωνή της και αναστατώσει τη θάλασσα και πάρει κι αυτούς στον υγρό τάφο, όπως τόσους άλλους που είχαν περιφρονήσει τη δύναμή της.Διάσπαρτες στο χώρο υπάρχουν δεκατρείς στέρνες από την αρχαιότητα, αλλά οι περισσότερες είναι μπαζωμένες ή κατεστραμμένες. Σ` αυτές αποθήκευαν το νερό της βροχής για να ποτίζουν τα ζώα τους. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα τους ήταν το κυκλικό στόμιο. Εσωτερικά ήταν σφαιρικές και είχαν λαξευτεί πάνω σε βράχια η δε χωρητικότητα τους δεν ξεπερνούσε τα δέκα κυβικά μέτρα Όλες τις εποχές του χρόνου, το Μπίστι, αποτελεί ιδανικό τόπο για περίπατο, μελέτη και ηρεμία. Το καλοκαίρι προσφέρει απολαυστικό κολύμπι στις ακτές του με τα πεντακάθαρα νερά. Στις δύο εισόδους του άλσους, με τη φροντίδα της Δημοτικής Κοινότητας, την επιμέλεια του ΙΛΜΕ,, την οικονομική στήριξη της Δημοτικής Επιχείρησης Αθλητισμού και Περιβάλλοντος του Δήμου Ερμιονίδας και την εθελοντική προσφορά της Φυσιολατρικής Ομάδας Ερμιονίδας, έχουν τοποθετηθεί ενημερωτικοί πίνακες στους οποίους αναπαριστάται το δάσος και αναγράφεται η ιστορία του. Επίσης αποτυπώνονται τα αρχαιολογικά ευρήματα και η διαδρομή που μπορεί να ακολουθήσει ο επισκέπτης για να τα θαυμάσει.
Ένα μαγικό δάσος γεμάτο θρύλους και παραδόσεις.
